Το περίπτερο λειτουργεί ως τοπόσημο στο δημόσιο χώρο. Η παρουσία του εντός της πόλης, σημαίνεται από τη γεωμετρία της κεκλιμένης στέγης που αποτελεί την έξαρση της σύνθεσης. Με αυτόν τον τρόπο το περίπτερο ανάγεται σε «σήμαντρο» εντός της πόλης, υποδηλώνοντας τη λειτουργία του. Παράλληλα, σε χαρακτηριστικό σημείο τοποθετείται η φωτεινή επιφάνεια της προβολής, στοιχείο που εντείνει τη λειτουργία της έξαρσης της μορφολογίας.

Το περίπτερο αποτελείται από ένα δίπολο, τον κλειστό και τον ημιυπαίθριο χώρο. Οι δυο ενότητες συγκροτούν ένα ενιαίο λειτουργικά, οπτικά και αισθητικά σύνολο. Η ενότητα ενισχύεται επίσης με την ύπαρξη της στέγης αλλά και με το ενιαίο εμφανές δομικό σύστημα. Η δομή του περιπτέρου σχεδιάστηκε με γνώμονα την ευκολία και την ταχύτητα της κατασκευής: Ο μεταλλικός φορέας παραμένει σταθερός ενώ η πλήρωσή του δύναται να αλλάζει, αναλόγως του περιβάλλοντος στο οποίο τοποθετείται (φύλλα ξύλου, λαμαρίνας, κυματοειδούς λαμαρίνας). Τέλος, το κίτρινο χρώμα ενισχύει τη λειτουργία του περιπτέρου ως «σήμαντρο» και αποτελεί υπόμνηση της μορφής του παλαιού περιπτέρου.