Προτείνεται η δημιουργία ενός δυναμικού χώρου, μιας ενιαίας λειτουργικά και αισθητικά πλατείας, στην οποία μπορεί εν δυνάμει να αναπτυχθεί οποιαδήποτε δράση.

Η συνθετική πρόταση θεμελιώνεται στην ανάγνωση τεσσάρων βασικών ιχνών της περιοχής μελέτης:

Η νέα πλατεία καλείται να αποτελέσει το συνδετικό κρίκο, την πύλη - πέρασμα από το παραλιακό μέτωπο προς το εσωτερικό της πόλης. Αυτό επιτυγχάνεται με την αποκάλυψη του ίχνους του τείχους και τη δημιουργία ενός ήπια κεκλιμένου αμφιθεατρικού χώρου που αναφέρεται στη θάλασσα.

Στο σημείο που εντοπίζεται η πύλη τής αποβάθρας τοποθετούνται δυο κατακόρυφα στοιχεία που λειτουργούν ως ανάλογη υπόμνηση.

Διαμορφώνεται ο μικρός προβλήτας που διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στο παρελθόν ως θαλάσσια πύλη. Στο σημείο αυτό, τοποθετείται κατακόρυφο φωτεινό σήμαντρο που λειτουργεί ως τοπόσημο, το οποίο παραπέμπει σε φάρο.

Ως υπόμνηση της δραματικής συγκέντρωσης των Εβραίων στην πλατεία, τοποθετείται κρήνη νερού, η ροή της οποίας προσδίδει τον κατάλληλο συμβολισμό για την αέναη μεταβλητότητα της ζωής.

Η πλατεία Ελευθερίας ανάγεται σε πύλη. Ο επισκέπτης διαβαίνοντάς τη εισέρχεται, ανακαλύπτει και συνειδητοποιεί τα ίχνη της πόλης.