«ΚΟΡΜΟΣ»

Αφορμή για το έργο στάθηκε κορμός αρχαίου αγάλματος από το ναυάγιο των Αντικυθήρων. Το έργο απαρτίζεται από δυο μέρη που ενώνονται και πλάθονται. Το μεταξύ τους κενό, αποτελεί τη βασική νύξη της ραχοκοκαλιάς της ανδρικής φιγούρας. Η ένταση του γλυπτού εστιάζει στη σχισμή του κορμού. Το ερώτημα τού πώς μπορεί η παράδοση να τροφοδοτήσει μια νέα σύνθεση, τίθεται διαρκώς σε έναν τόπο διάσπαρτο με αναφορές.

«ΚΥΒΟΣ»

Αφορμή για το έργο στάθηκε παράσταση ψηφιδωτού στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για απεικόνιση του κύβου, όπως περιγράφεται στη Βυζαντινή Τέχνη, δηλαδή ο κύβος δίχως προοπτική, που σημαίνει έναν άλλο χώρο και χρόνο. Στη σύνθεση επαναλαμβάνεται με παραλλαγές το μοτίβο του κύβου, παραπέμποντας με ένα διαφορετικό τρόπο στη βυζαντινή καταγωγή του.